Нулимсан дуслаа амарч үзүүлэх биш дээ эр хүн
Нутгаа санаад гэрээ үгүйлж дотроо гансравч
Нүүрэндээ инээдтэй нүдэндээ золбоотой гялалзаж явавч
Нойрон дундаа цурхиран уйлах юм нутгаа санаад
Буурал суусан аавдаа үнсүүлмээд салмааргүй санагдана
Бодлогшрон санагалзсан ээждээ тэврүүлээд суумаар бодогдоно
Буудаллах амралтанд минь ухаарал хайрлах эгчийгээ үгүйлнэ
Буцах тоолонд минь улам томоожих дүү нараа эрхлүүлмээр
Будант энэ хорвоо тэгээд хүссэнээр минь даанч болгохгүй нь
Булиглах зүрхний минь санагалзах сэтгэлийн зовлонг үл багасгана
Бодолтой минь зэвхийрсэн хүйтэн салхиар салхилж тэнгэр хувиргасаар
Буурал хорвоод ахин нэг намрыг авчрана гэрээс минь алсад
No comments:
Post a Comment